قالبگیری دو فاز تک مرحله و دو مرحله
قالبگیری دو مرحله ای مشکلاتی نظیر افزایش زمان صرف شده بالینی، احتمال آلودگی و یا عدم اتصال را می تواند به همراه داشته باشد. در نتیجه به منظور جلوگیری هر چه بهتر از این قبیل مشکلات، روش قالبگیری با دو فاز ولی در یک مرحله که با نام multiple mix نیز شناخته می شود، ابداع گردید.
در این روش، قالبگیری بعد از مرحله تراش انجام می گیرد. بعد از انتخاب تری، پوتی یا ماده هوی درون تری قرار گرفته و سپس به طور همزمان واش جهت ثبت نواحی حساس استفاده می شود. در این نوع از قالبگیری ضروریست که دستیار پزشک حضور داشته باشد و در زمانی که پزشک مشغول آماده سازی و همزدن و تزریق واش بر روی نواحی حساس دندان می باشد، دستیار اقدام به قرار دهی پوتی در تری پس از همزدن نماید. پس از تزریق واش لازم است که تری حاوی پوتی سریعا بر روی آن برگردانده شود. در این روش پوتی، واش را به نواحی حساس هدایت می کند. البته بدیهی است که مدت زمان ست شدن را ماده ای که زمان بیشتری برای ست شدن لازم دارد تعیین می کند.
قالب خارج شده در نواحی مختلف ممکن است دارای یکی از دو رنگ مختلف و فاقد الگویی یکسان باشد. حتی ممکن است در برخی از نواحی حساس، پوتی با کنار زدن واش، باعث بوجود آمدن دقت ثبت کمتری شده باشد. در تکنیک های دو مرحله ای این حالت یک مشکل بزرگ خواهد بود ولی در این روش می تواند قابل قبول باشد. استفاده همزمان از پوتی و واش در این روش، مشکل عدم اتصال پوتی و واش را به گونه ای که در روش دو مرحله ای وجود دارد را به همراه نخواهد داشت. اما لازم به ذکر است که اگر همزمان بودن آماده سازی واش و پوتی رعایت نشود، همان مشکل بوجود خواهد آمد. بنابراین توصیه می شود همزدن پوتی به دلیل زمانبر بودن، کمی زودتر شروع شود.
از معایب این تکنیک قالبگیری می توان به امکان نفوذ پوتی به فضاهای بین دندانی و دشواری خارج کردن آن اشاره کرد. همچنین بدلیل عدم وجود کنترل بر روی ضخامت واش، احتمال به دام افتادن حباب هوا در این روش بیشتر از سایر روش هاست. به حداقل رسیدن زمان بالینی صرف شده از بزرگترین محاسن این تکنیک است. این روش قالبگیری برای بیمارانی که دارای رفلکس تهوعی شدید هستند بسیار مناسب است.
